Miejsca i formy praktyki zawodowej

Wybór miejsca i formy praktyki zawodowej: kluczowe aspekty dla uzyskania uprawnień budowlanych

Zdobycie odpowiedniego doświadczenia zawodowego jest niezbędnym krokiem w drodze do uzyskania uprawnień budowlanych. Praktyka zawodowa, której przeprowadzenie w odpowiednim miejscu i w odpowiedniej formie, ma kluczowe znaczenie dla potwierdzenia zdobytych umiejętności i kwalifikacji. W tym artykule przybliżymy, jak wybrać miejsce i formę praktyki, aby spełnić wymagania stawiane przez przepisy oraz jak odpowiednio dokumentować odbywaną praktykę, aby uzyskać pozytywną ocenę.

Jak wybrać miejsce praktyki?

Wybór odpowiedniego miejsca praktyki zawodowej jest kluczowym etapem w karierze każdego inżyniera budownictwa i wymaga staranności oraz przemyślenia. Aby decyzja była trafna, warto dokładnie rozważyć kilka istotnych aspektów, które mają wpływ na rozwój zawodowy oraz zdobywane umiejętności.

Przede wszystkim, wybór miejsca praktyki powinien być ściśle związany z Twoją specjalizacją oraz długoterminowymi planami zawodowymi. Różne miejsca praktyki oferują różne rodzaje doświadczeń i umiejętności, które mogą znacząco wpłynąć na Twoją przyszłą karierę. Z tego powodu, ważne jest, aby wybrać takie miejsce, które nie tylko odpowiada Twoim obecnym zainteresowaniom, ale także wspiera Twoje przyszłe aspiracje zawodowe.

Każde środowisko praktyki dostarcza unikalnych doświadczeń, które mogą kształtować Twoje umiejętności i wiedzę w różnorodny sposób. Przykładowo, praktyka w biurze projektowym pozwala na zdobycie umiejętności związanych z projektowaniem i analizą techniczną, natomiast praktyka na terenie budowy oferuje bezpośredni kontakt z realizacją projektów i zarządzaniem budową. Każda z tych opcji ma swoje specyficzne zalety, które mogą być kluczowe w zależności od ścieżki kariery, jaką planujesz podjąć.

Miejsca odbywania praktyki zawodowej

1. Praktyka w biurze projektowym oraz na terenie budowy

Praktyka w biurze projektowym to jedna z najczęściej rekomendowanych form odbywania praktyki zawodowej. Tego typu praktyka pozwala na wszechstronne zapoznanie się z kluczowymi aspektami projektowania oraz nadzoru budowlanego. Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 14 ust. 4 Ustawy Prawo Budowlane, warunkiem zaliczenia praktyki jest aktywne uczestnictwo w pracach projektowych lub pełnienie funkcji technicznej na budowie.

Zakres praktyki powinien być zgodny z wymaganiami specjalności uprawnień budowlanych, o które ubiega się praktykant.

Zalecane stanowiska w biurze projektowym obejmują role takie jak asystent projektanta. Osoba na tym stanowisku bierze udział w tworzeniu projektów, dokumentacji technicznej oraz dokonywaniu niezbędnych obliczeń. Asystent projektanta aktywnie współpracuje przy realizacji konkretnych zadań projektowych, co pozwala na zdobycie cennych umiejętności w zakresie projektowania.

Na terenie budowy optymalnym stanowiskiem dla praktykanta jest np. inżynier budowy, majster budowy, czy asystent kierownika budowy. W ramach takich praktyk praktykant zajmuje się koordynacją, nadzorem i organizacją prac budowlanych, przestrzeganiem przepisów BHP oraz prowadzeniem dokumentacji budowy. Wszystkie te zadania są realizowane pod nadzorem kierownika praktyki, co zapewnia zdobycie praktycznej wiedzy niezbędnej do przyszłej pracy w zawodzie.

Warto podkreślić, że choć preferowane są określone stanowiska, praktyka na innych stanowiskach, takich jak kosztorysant czy pracownik administracyjny, nie jest automatycznie niezaliczona. Ważniejsze jest, aby zakres obowiązków odpowiadał wymaganym dla danej specjalności uprawnieniom. W takich przypadkach może być konieczne dodatkowe przedstawienie wyjaśnień lub dowodów podczas procesu kwalifikacji, aby komisja kwalifikacyjna PIIB / IARP mogła ocenić, czy zakres praktyki był odpowiedni.

2. Praktyka studencka

Praktyki studenckie są dopuszczalne zgodnie z art. 14 ust. 4a Ustawy Prawo Budowlane, pod warunkiem że są częścią programu studiów wyższych. Program ten powinien być opracowany we współpracy z organami samorządu zawodowego, takimi jak PIIB czy IARP. Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce nakłada obowiązek, aby uczelnie zawierały umowy z organami samorządu zawodowego w celu stworzenia programu praktyk oraz określenia sposobu ich odbywania.

3. Praktyka pod patronatem

Zgodnie z art. 14 ust. 4b Ustawy Prawo Budowlane, możliwe jest odbycie rocznej praktyki zawodowej pod patronatem osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane. Taka praktyka jest traktowana jako równoważna z praktyką zawodową polegającą na bezpośrednim uczestnictwie w pracach projektowych.

Ważne różnice w praktyce pod patronatem:

• Praktyka nie musi odbywać się w biurze projektowym. Relacje z patronem są nieformalne i nie wymagają nawiązania stosunku pracy. Patronem może być nawet członek rodziny lub znajomy, o ile spełnia wymagania.
• Patron musi posiadać co najmniej 5-letnie doświadczenie w zakresie posiadanych uprawnień budowlanych.
• Praktyka pod patronatem może dotyczyć jedynie sporządzania projektów. Praktyka wykonawcza w tej formie nie będzie uznawana przez komisję kwalifikacyjną PIIB.

4. Praktyka w nadzorze budowlanym oraz zarządach infrastruktury drogowej i kolejowej

Możliwość odbywania praktyki w nadzorze budowlanym oraz zarządach infrastruktury drogowej i kolejowej nie została bezpośrednio określona w Ustawie Prawo Budowlane, lecz w rozporządzeniu sprawie przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych. Praktyka w tych instytucjach może obejmować:

• Czynności inspekcyjno-kontrolne w urzędach nadzoru budowlanego.
• Pracę na terenie budowy związaną z fachową oceną zjawisk oraz rozwiązywaniem zagadnień architektonicznych i techniczno-organizacyjnych w urzędach administracji rządowej lub jednostkach samorządu terytorialnego zajmujących się zarządzaniem drogami publicznymi.
• Pracę u zarządcy infrastruktury kolejowej lub w podmiocie odpowiedzialnym za utrzymanie infrastruktury kolejowej, obejmującą inspekcję, kontrolę i ocenę stanu technicznego budowli oraz urządzeń budowlanych.

Należy pamiętać, że praktyka w tych instytucjach dotyczy jedynie czynności wykonawczych. Praktyka projektowa powinna odbywać się w innych miejscach. Dodatkowo, okres praktyki w nadzorze budowlanym oraz zarządach infrastruktury drogowej i kolejowej jest traktowany mniej korzystnie; dwa lata praktyki w tych obszarach uznawane są za równowartość jednego roku praktyki na budowie.

Formy praktyki zawodowej, które nie zostaną zaliczone

Nie wszystkie rodzaje działalności są uznawane za właściwą praktykę zawodową w kontekście zdobywania uprawnień budowlanych. Istnieje szereg czynności i stanowisk, które nie spełniają wymogów określonych przez przepisy i komisje kwalifikacyjne. Poniżej przedstawiamy szczegółowy opis działań, które nie mogą być zaliczone jako praktyka zawodowa:

1. Nadzór inwestorski

Czynności związane z nadzorem inwestorskim nie kwalifikują się do uznania jako praktyka zawodowa. Przykładowo, praca na stanowisku asystenta inspektora nadzoru inwestorskiego nie spełnia wymogów. Inspektor nadzoru inwestorskiego, zgodnie z obowiązującymi przepisami, nie może kierować praktyką zawodową dla uzyskania uprawnień budowlanych. Jest to spowodowane tym, że nadzór inwestorski nie obejmuje bezpośredniego udziału w procesie budowlanym, co jest kluczowe dla uznania praktyki zawodowej jako odpowiedniej. Inspektor nadzoru inwestorskiego jest odpowiedzialny głównie za monitorowanie postępu prac oraz zgodności z dokumentacją, co nie odpowiada bezpośredniemu wykonywaniu zadań projektowych czy budowlanych.

2. Sprawdzanie projektów

Praktyka zawodowa nadzorowana przez osobę sprawdzającą projekty również nie jest uznawana za właściwą. Sądowy pogląd na ten temat jest taki, że sprawdzanie projektów polega głównie na ocenie gotowych rozwiązań technicznych, a nie na ich tworzeniu. Osoba odpowiedzialna za sprawdzanie projektów nie bierze udziału w bieżących pracach nad projektem, co jest istotne dla praktyki projektowej. Nadzór nad praktykantem w zakresie praktyki projektowej wymaga aktywnego udziału w procesie projektowania, czego osoba sprawdzająca projekty nie zapewnia.

3. Stanowiska techniczne w zakładach pracy

Czynności wykonywane na stanowiskach technicznych w zakładach pracy również nie są zaliczane do praktyki zawodowej. Dotyczy to szczególnie działów administracyjnych, eksploatacyjnych lub technicznych, gdzie nie są wymagane uprawnienia budowlane. Przykładem takich stanowisk mogą być prace w spółdzielniach mieszkaniowych czy też zadania związane z bieżącą konserwacją i utrzymaniem obiektów oraz urządzeń. Jeżeli w miejscu praktyki nie ma osoby z odpowiednimi uprawnieniami budowlanymi, która mogłaby nadzorować praktykę, jest mało prawdopodobne, aby takie miejsce spełniało wymogi dla uzyskania uprawnień.

4. Pozostałe czynności

Czynności takie jak inwentaryzacja, obmiary, przedmiary, kosztorysowanie, a także prace związane z tworzeniem koncepcji projektowych, rozliczaniem budowy czy elektrycznymi pomiarami eksploatacyjnymi, nie są uznawane za część praktyki zawodowej. Chociaż takie zadania mogą być częścią pracy praktykanta, nie są one zaliczane do łącznego okresu praktyki dokumentowanej dla uzyskania uprawnień. Warto pamiętać, że jeśli praktykant wykonuje te czynności, nie oznacza to automatycznie, że cała praktyka jest niewłaściwa, ale takie czynności nie mogą być wliczane do sumarycznego czasu praktyki wymaganej przez przepisy.

Podsumowanie

Wybór miejsca i formy praktyki zawodowej jest kluczowym etapem na drodze do uzyskania uprawnień budowlanych. Odpowiednia praktyka nie tylko potwierdza zdobyte umiejętności, ale również wpływa na przyszłą karierę zawodową.

Omówiliśmy jak wybrać optymalne miejsce praktyki, biorąc pod uwagę swoje specjalizacje i długoterminowe cele zawodowe. Zostały przedstawione różne formy praktyki, w tym praktyka w biurze projektowym, na budowie, oraz pod patronatem osoby z odpowiednimi uprawnieniami budowlanymi. Każda z tych opcji oferuje unikalne doświadczenia, które mogą być kluczowe w kontekście przyszłej kariery zawodowej.

Ponadto, wskazano również formy praktyki, które nie są uznawane za odpowiednie do zdobywania uprawnień budowlanych, takie jak nadzór inwestorski, sprawdzanie projektów, stanowiska techniczne w zakładach pracy, czy czynności związane z inwentaryzacją i kosztorysowaniem. Wiedza na temat tych ograniczeń jest istotna, aby uniknąć błędów i nieporozumień w procesie kwalifikacji.

Dokładne zaplanowanie i przemyślenie wyboru miejsca oraz formy praktyki zawodowej jest niezbędne, aby sprostać wymaganiom przepisów i uzyskać pozytywną ocenę komisji kwalifikacyjnej. Odpowiednia praktyka nie tylko dostarcza cennych umiejętności, ale również stanowi solidną podstawę dla dalszego rozwoju kariery w branży budowlanej.